kolonia CZETYŃ gromada Gruszwica, gmina Kołki, powiat Łuck, woj. wołyńskie, parafia Kołki Opracowywane w okolicy: Łyszcze, Antonówka, Hołodnica, Sytnica, Marianówka, Gruszwica, Glinne, A B C D E-F G H I J K L-Ł M N O P R S-Ś T U W Z-Ż

WYKAZ GOSPODARSTW, stan w około 1939 r. (najdalej do marca 1943 r.)
1.	MYSZKA	Jan, żona i 2 dzieci;
2.	SUCHODOLSKI	Kacper, żona Michalina z d. Słodkowska, syn Leszek. Mieszkał tu też brat Kacpra - Władysław.
	SUCHODOLSKI	Władysław, żona (IN.), dzieci: Bolesław i Teresa.
3.	KOWNACKI	Paweł (Piotr?), żona Adela, dzieci: Jarosław, Zofia;
4.	SŁODKOWSKI	Emeryk - s. Władysława (s. Jana i Zofii 1875-16.08.1923 z d. Rosińska) i Franciszki 1878 z d. Słodkowska, żona Franciszka z d. Koksanowicz, dzieci: Bolesława Dyoniza 1929 (m.Władysław Słodkowski z Nowej Ziemi), Krzysztofa 1930 (po m.Wróblewska), Daniela 1938 (po m.Wojtak). Mieszkała tu jeszcze matka Emeryka (zajmowała się zielarstwem). W czasie opisanego poniżej napadu, Emerykowi Ukraińcy złamali prawą rękę, przez co do końca życia pozostał inwalidą. Emeryk miał jedną siostrę Brygidę.
5.	nn (GIZA?)	- małżeństwo w starszym wieku, bezdzietne.
6.	KIJ	Roman 1914 - s. Jakuba i Katarzyny, żona (śl.1938) Joanna 1916 z d. Słodkowska - c. Jana i Franciszki, dzieci: Ignacy, Alfreda, Edward [...].
7.	BEDNARSKI	- rodzina, 6 osób, w tym 3 dzieci i brat gospodarza - kawaler.
8.	STAWIERAJ	Józef, żona Waleria z d. Malinowska, syn Leon z żoną Wiktorią (z d. Łozowicką pochodzącą z Jamskiego) i córką Alicją; (popr. M.S.)
9.	BOJKOWSKI	Józef, żona Teofila +1943, dzieci: Weronika 1912, Franciszek 1916, Helena 1918, Jan 1921. Bestialsko zamordowana została matka - Teofila (Józef przeżył). Weronika ranna w bark (do końca życia nie odzyskała sprawności prawej ręki, a właściwie ramienia). Rodzina przesiedlona do wsi Pielgrzymowice k/Namysłowa, Franciszek ostatecznie zamieszkał pod Częstochową.
10.	BEDNARSKI	rodzina 5 osób w tym 3 dzieci;
11.	SZPRYNGIEL	Kazimierz +1943 - s. Antoniego z Rudni, sołtys, żona Michalina, dzieci: Zygmunt, Roman i dwoje bliźniąt (IN.). Rodzina mieszkała za gospodarstwem Stawierajów (10). W dniu napadu Ukraińców, Kazimierz został bestialsko zamordowany od uderzenia orczykiem od wozu w tył głowy i przebity bagnetem. Żonę pobito. V.n.: Szpryngel.
Brak więcej informacji. Proszę Państwa o pomoc w uzupełnianiu wykazu.

Osoby zainteresowane miejscowością / udostępniające informacje: FORMULARZ zgłoszenia rodziny i uzupełnienia danych
L.p.		Informacje
1.	Mirosław Stawieraj	[luty 2005] poz. 8 uzup. i relacja. [styczeń 2007] poz. 11. Kolejność gospodarstw jest pomylona i będzie przeze mnie uaktualniona.	msmiroslaw(a)op.pl
2.	Anna Słodkowska	[czerwiec - lipiec 2006] uzup. poz. 2-4 i 6. Kontakt tel. 0914164747	aniawitek(a)onet.eu
3.	Tomasz Bojkowski	[styczeń 2007] korekta i uzup. poz. 9. Kontakt tel. 502-719-307	tbojkowski(a)poczta.fm
4.	Bolesław Szpryngiel	[marzec 2007] uzup. poz. 11.	boleslaw.szpryngiel(a)o2.pl
5.	Agnieszka Brzozowska-Wilczek	[luty 2013] uzup. poz. 6.	agnieszka.brzozowska.wilczek(a)gmail.com

Wykaz mieszkańców kol. Czetyń sporządzili: KOKSANOWICZ Czesław (ur. 1926 r) i Zdzisław (ur. 1931 r.) - byli mieszkańcy kol. Marianówki. Różanka, listopad 1999 r. Opracowanie redakcyjno-techniczne - Czesław PIOTROWSKI. Warszawa, grudzień 1999 r. Wersja komputerowa Tadeusz Brożbar.www.kresy-wschodnie.prv.pl , szkic miejscowości na podst. rys. Cz. Piotrowskiego opracował Andrzej Mielcarek (opieka nad stroną)

Żyjący do dziś (2005 r.) Stawieraj Waldemar, mający wówczas 11 lat był świadkiem napadu Ukraińców na kol. Czetyń w marcu 1943 r, w którym zginęli Szpryngiel (sołtys), Bojkowska (Teofila - dop. admin) matka Franciszka i Jana, a Bojkowska Weronika była ranna w bark. Napad był od strony lasu w dwóch grupach. Jedna grupa uderzyła na gospodarstwo Szpryngla (sołtysa), druga uderzyła na kolonię od Stawierajów. Kolonia Czetyń składała się z 10 gospodarstw tj. Szpryngiel, Stawieraj, Bednarski, Bednarski, Bojkowski, Giza, Słodkowski, Kownacki Piotr, Suchodolski, Myszka. Słodkowskiemu zabrali konie z wozem i uprzężą, przy wyjeździe strzelili 3 razy w dom Suchodolskich, kule przeszły między obrazami świętymi. Przed atakiem Polacy pełnili warty nocne, podczas jednej z nich widzieli jak Ukraińcy wystrzelili rakietę porozumiewawczą przed napadem. Wówczas wartownicy udali się do swoich domów budząc członków rodziny w celu ucieczki. Banda Ukraińców po napadzie odjechała na furmankach w kierunku Omelna. Mieszkańcy nie powrócili zostawiając cały dobytek i udając się do Przebraża - ośrodka polskiej samoobrony, gdzie przebywali do 1945 roku. Stamtąd zostali deportowani do Polski. Większość rodzin zamieszkała w woj. szczecińskim, zaś część w woj. opolskim oraz w Malborku. Obecnie kolonia Czetyń nie istnieje nawet z nazwy.