| L.p. |   | Informacje |  | 1. | Wiesław Tokarczuk | [marzec 2011] poz.1 i poniższy opis. | wiekto(a)gmail.com |
Źródło - artykuł z gazety "Komunista" P. Rusina "Oj, u poli kryniczenka..." z 28.10.2005 r.
W nocy, w czerwcu 1943 roku bojówka SB UPA usiłowała zamordować polską rodzinę w tym chutorze. Jan Kurowski zdołał jednak wyrzucić przez okno synów Zygmunta i Edmunda, córkę Lucynę oraz żonę, skryli się w zbożu, które rosło tuż za oknem, przez które przeczołgali się do lasu. Uciekli do miasta Równe. Banderowcy zrabowali mienie Kurowskich a zabudowania spalili.
W październiku 1943, w nocy, banderowcy przyprowadzili tutaj kolejno dwie rodziny polskie: 1) Władysław Łobodziński, (zwany "Kopaczem", ponieważ potrafił wskazać miejsce dla kopania studni oraz kopał te studnie, to właśnie on wykonał studnię Kurowskiego) z żoną i trójką dzieci. 2) Zawada + żona + córka + zięć + 12 - letnia wnuczka. Razem 10 osób zamordowano tu jednej nocy, a ciała wrzucono do studni.
Studnia Kurowskiego była wykorzystywana potem jako miejsce kaźni "na sucho", czyli wg terminologii SB UPA mordowanie z ukrywaniem zwłok. Ogółem ekshumowano ze studni Kurowskiego szczątki 74 osób, w tym tylko 10 to były szczątki Polaków. Reszta - to Ukraińcy oraz zbiegli jeńcy sowieccy, wśród których mogli także być Rosjanie. W czasie ekshumacji Konstanty Muzyczuk z Nowosiółek rozpoznał resztki garderoby swego nastoletniego syna. Reszty zidentyfikować się nie udało. W dniu ogłoszenia niepodległości Ukrainy 24 sierpnia 1991 r. odbył się uroczysty pogrzeb ofiar, na który przyszły tysiące mieszkańców wsi Diatkiewicze i okolic. Na bratniej mogile usypano kopiec. |
