kolonia

LEONÓWKA

gromada Leonówka, gmina Tuczyn, powiat Równe, woj. wołyńskie
parafia Tuczyn


Opracowywane w okolicy:
Tuczyn, Niespodzianka III, Ryświanka, Marjanówka, Pustomyty,

A B C D E-F G H I J K L-Ł M N O P R S-Ś T U W Z-Ż


Leonówka (niektórzy zapamiętali: NEONÓWKA) leżała na płaskim nisko położonym terenie. W południowej części Leonówki, wzdłuż głównej drogi przepływała mała i dosyć zabagniona rzeczka Zabara (przez miejscowych zwana Brudy), która była dopływem również niewielkiej rzeczki Zamczysko wpadającej do Horynia. Rzeczka ta była nieco oddalona od drogi, gdyż pomiędzy nią i drogą znajdowały się zabudowania z obejściami. W połowie wioski przecinała ją w poprzek droga z Tuczyna w kierunku na Niespodziankę i Kurdiankę. Przy tej drodze idącej na Tuczyn (na południe od rzeczki) , oraz drodze odchodzącej w bok na Amelin było kilkanaście zabudowań należących do Leonówki, które nazywano kolonią. Prawdopodobnie ta część Leonówki powstała już w XX w., część nawet po I WŚ, bo na wcześniejszych mapach nie jest uwidoczniona. Na północ i wschód od Leonówki w odległości ok. 6 km zaczynały się zwarte kompleksy leśne. Na zachód od Leonówki był dosyć duży Wierchowiecki Bór, ale były to raczej tereny bardziej bagienne niż leśne. Ziemie uprawne w Leonówce były słabej klasy i uprawy typu pszenica były prawie nie stosowane. Uprawiano głównie żyto, proso, jęczmień, owies, rzepak, len i ziemniaki. Czas założenia Leonówki nie jest znany, wiadomo, że istniała już przed 1820 rokiem. W końcowym okresie I wojny światowej i zamieszania rewolucyjnego w Rosji, jak również w okresie wojny polsko-sowieckiej przez Leonówkę przetaczały się hordy wygłodniałych bolszewików, mienszewików i innych band które rekwirowały wszelką żywność. Dlatego mieszkańcy musieli chować wszystko co nadawało się do jedzenia w różnych przemyślnych schowkach. Ich zabudowania były drobiazgowo przeszukiwane, dlatego często żywność chowano w polu. Zarekwirowanie posiadanej żywności groziło śmiercią głodową dla rodziny.
Zabudowa Leonówki była dosyć zwarta i ciągnęła się po obu stronach głównej drogi (typowa wieś ulicówka). Było również kilka domów rozsianych wśród pól w pewnym oddaleniu od głównych zabudowań. Również kilkanaście domów należących do Leonówki było położonych na południe od rzeczki Zabara kierunku na Amelin. Wszystkie domy i zabudowania oprócz jednego były drewniane i kryte strzechą. W okresie międzywojennym wybudowano murowaną szkołę krytą blachą, w której znajdowały się dwie klasy lekcyjne i mieszkanie dla małżeństwa nauczycieli. Szkoła leżała przy głównej drodze na zachód od drogi Tuczyn – Niespodzianka. Przed wojną i w czasie okupacji radzieckiej nauczycielami było małżeństwo Zofia i Tomasz Sigda, a w roku szkolnym 42/43 małżeństwo Janina i Zbigniew Rolle. Według Status Animarum Parafii Tuczyn z 1863 roku były dwie Leonówki, Wielka i Mała, i leżały obok siebie. W Wielkiej Leonówce w 1863 roku mieszkało 17 rodzin i było to 108 osób. W Małej Leonówce mieszkało 4 rodziny i było to 22 osoby. Obie Leonówki musiały być połączone w pewnym momencie, bo w XX w. występuje już jedna Leonówka. 1921 roku Leonówka liczyła 62 zagrody i 373 mieszkańców, w tym 329 Polaków, 28 Ukraińców i 16 Niemców (wg. danych GUS z 1921r.). W 1943 roku było to już 69 zagród i ponad 500 mieszkańców, głównie Polaków. Ukraińców było 5 rodzin. Na kolonii Wierchowiecki Bór mieszkały 3 rodziny niemieckie, które wyjechały na wiosnę 1940r. do Niemiec.
Nie było w Leonówce kościoła, czy choćby kaplicy, a mieszkańcy chodzili do Tuczyna do swojego kościoła parafialnego pod wezwaniem Świętej Trójcy i Świętego Michała Archanioła (obecnie mury kościoła są w ruinie). W 1937r. został postawiony w Leonówce i poświęcony przydrożny krzyż.
W 1938r. lub na początku 1939r. (raczej chyba w 1938) z inicjatywy kierownika szkoły Tomasza Sigdy, sołtysa (IN) Misiewicza, Wiktora Urbanowicza i (IN) Bagińskiego został powołany Komitet Budowy Domu Ludowego w Leonówce. Ustalono że ci co mają las ofiarują po jednym dębie lub sośnie, zaś ci co nie mają lasu w czynie społecznym potną je na deski. Jedni i drudzy z podjętego zobowiązania wywiązali się. Zebrany materiał pocięty na deski ułożyli na łące koło szkoły, a raczej naprzeciwko niej gdzie Dom Ludowy miał powstać. W czasie szkolnych ferii do Leonówki przyjechała grupa studentów z Łucka, która w czynie społecznym wykonała fundament pod budowę Domu Ludowego. Na uroczystość wmurowania kamienia węgielnego został zaproszony gen. Kazimierz Sosnkowski, który był dowódcą Głównego Inspektoratu Sił Zbrojnych na Kresy Wschodnie. W swoim wystąpieniu mówił o zagrożeniu Polski ze strony Niemiec. Domu Ludowego w Leonówce nie zdołano jednak postawić, gdyż wybuchła wojna i całkowicie przekreśliła te plany.

WYKAZ GOSPODARSTW, stan w około 1939 r. Lista zaczyna się od mieszkańców mieszkających od strony Żalanki i idzie w kierunku zachodnim, gdyż tak szła numeracja domów.

1.

BAGIŃSKIJan, żona Teresa +1943 - w zaawansowanej ciąży i ich sześcioro dzieci +1943 w tym Władysława, Ukraińcy zakłuli w stogu siana w którym się schowali. Uratowało się rodzeństwo nocujące w kryjówce w polu: Halina i Władysław.

2.

PIOTROWSKIWładysław +2.02.1942 (atak astmy), żona Marcelina z d. Bagińska, dzieci: Stanisława 1925, Mirosława 1930, Zofia 1932, Władysława 1934, Romualda 1936, Stefan 1938, Waldemar 1940.

3.

BAGIŃSKIStanisław, żona Janina, 6 dzieci

4.

DOMALEWSKIIN., rodzina.

5.

BABISZKIEWICZAntoni, żona IN., 5 dzieci

6.

POLIKOWSKIAdam 1897 - s. Tomasza i Anieli z d. Bagińska, żona IN. (Maria Kamińska?), 2 dzieci

7.

BAGIŃSKIAntoni, żona Anna, syn IN.

8.

RESZCZYŃSKIAntoni 1899, żona IN., 5 dzieci, m.in.: Anatol, Janina 1928, Ryszard.

9.

PIOTROWSKIStanisław, żona Marynia, 4 dzieci.

10.

FILICZKOWSKIKalasanty - s. Szymona i Marianny z d. Urbanowicz Fliliczkowska (wdowa po Kazimierzu, bracie Szymona), żona (śl.1919) Maria z d. Słowińska - c. Józefa i Heleny z d. Bogucka, dzieci: Piotr 1920-1943, Genowefa 1922, Bronisława 1924, Helena 1928, Władysława 1929, Stanisława 1930, Bogdan 1932, Józef 1932-1939 (zmarł). Po wojnie na Opolszczyźnie. Genowefa i Bronisława były na robotach przymusowych w Niemczech. Szymon miał brata Aleksandra (ż.Paulina Zarzycka, śl.1881, synowie: Hieronim, Feliks).

11.

BAGIŃSKIAntoni + brat + siostra (prawdopodobnie pan Piotrowski pomylił ich z tymi poniższymi Urbanowiczami)

12.

URBANOWICZHelena 1865 z d. Reszczyńska z Urszulina - c. Piotra i Franciszki z d. Jasińska, wdowa po Józefie 1858 - s. Stanisława i Apolonii z d. Sewruk, synowie (kawalerowie): Grzegorz 1894-1943 i Antoni 1899, córka? IN - nie wiadomo czy z nimi mieszkała.

13.

BRONOWICKIJan - s. Waleriana i Heleny z d. Gęsiorowska, żona (śl.1918) Konstancja z d. Kownacka, dzieci: Bolesław, Helena, Jadwiga oraz dwoje IN.

14.

ŁUKOMSKIJan 3.02.1897-22.06.1980 - s. Dionizego i Ewy z d. Bagińska, żona Bronisława 23.04.1904-1992 z d. Bagińska - c. Anicentego i Anieli z d. Bagińska, dzieci: Piotr 16.12.1928, Zygmunt 18.08.1932-11.05.1992, Magdalena 10.06.1934, Czesław 23.11.1935, Roman 3.02.1944-8.05.2003. Po wojnie w Sulechowie, woj. lubuskie. Rodzeństwo Jana to Aleksander 1901.

15.

URBANOWICZMichał - s. Józefa i Eufrozyny z d. Żarczyńska, żona (śl.1912) Weronika z d. Kopij, dzieci: Roman +1939 (poległ), Władysław, Antoni, Maria (Wąsowska, w Sobówce), Zofia, Bogdan 1924, Halina 1926, Mirosława 1929.

16.

URBANOWICZKajetan 1892, żona Zofia 1902 z d. Królikiewicz, dzieci: Leon 1926, Janina 1928, Wincenty 1930, Maria 1932, Romualda 1933, Zygmunt 1935, Stefan 1937, Jan 1942.

17.

ROMANOWSKIBronisław, żona IN., 1 dziecko.

18.

BAGIŃSKIAleksander, żona Antonina, córka IN.

19.

BAGIŃSKAWiktoria z rodziną.

20.

BAGIŃSKAAnastazja 1900 z d. Królikiewicz - c. Antoniego i Michaliny, wdowa, syn Anastazy. Leonarda Łukomska była macochą Anastazji.

21.

ŁOŚFelicjan, kawaler. Wynajmował pomieszczenie od Anastazji Bagińskiej, gdzie prowadził sklep. Po wojnie zamieszkał w Połczynie Zdroju, gdzie zmarł w 1954r. na zawał.

22.

DOMALEWSKAGertruda z d. Urbanowicz, wdowa (śl.1897) po Stanisławie 1868 - s. Marcina i Doroty z d. Cekalewicz/Cykalewicz, synowie: Felicjan, Józef, Adam i córka Placyda +1995.

DOMALEWSKIFelicjan - s. Stanisława i Gertrudy, żona Genowefa z d. Łoś, dzieci: syn Bolesław. Po wojnie w Starkowie koło Kłodzka i w Polanicy Zdrój.

23.

SIGDATomasz, żona Zofia. 1 syn. Mieszkali w szkole do 1942r. potem w roku 1942/1943 nauczycielami było małżeństwo Janina i Zbigniew Role, którzy tu mieszkali.

24.

BAGIŃSKIWładysław, żona IN., 5 dzieci.

25.

KOWNACKIHieronim 1899-1991 - s. Marcelego i Marii, żona Stanisława 1910-1991 z d. Prokopowicz - c. Władysława i Honoraty z d. Urbanowicz, dzieci: Tadeusz 1928-1993, Kazimierz 1930-2005, Maria 1932 (obecnie w Międzyrzeczu Wlkp., po m.Królak), Roman 1939-1990. Po wojnie zamieszkali w Strzelnikach, woj. opolskie.

26.

URBANOWICZWiktor 1900, żona Janina 1910 z d. Łoś, dzieci: Bożena 1934, Czesław, Irena, Krystyna.

27.

URBANOWICZAndrzej, żona IN., 3 dzieci. Był on jakimś powinowatym rodziny Wiktora.

28.

BAGIŃSKIIN., mieszkali "za szkołą" czyli gdzieś na zachód od niej.

29.

BIELIŃSKIIN. mieszkali koło Bagińskich

30.

BIELIŃSKIIN., mieszkali "za szkołą"

31.

MISIEWICZAntoni, żona IN. (Anna Wąsowska?), dzieci: Wiktoria 1928 (zamieszkała w Magnuszowicach), Mieczysław (ż.Zofia Urbanowicz - c. Michała, zamieszkali w Magnuszowicach) i Maria 1935. Mieszkali "za szkołą".

32.

MISIEWICZGracjan - s. Feliksa 1868 (s.Józefa i Domiceli z d. Kownacka) i Michaliny z d. Sawicka (c.Hipolita i Julii z Tresteńca), żona Stanisława 1910 z d. Boczkowska - c. Józefa i Pelagii z d. Chołodecka z Kudranki, dzieci tu ur.: Jadwiga, Irena, Alfreda, Wiesława. Mieszkali w Leonówce ("za szkołą") do czasu napaści Ukraińców i spaleniu wioski. Później rodzina została wywieziona do Niemiec na roboty przymusowe. Po wojnie Słowino k/Sławna woj. koszalińskie.

33.

URBANOWICZPiotr - s. Karola 1876 i Anny z d. Łukomska, żona Aniela z d. Zarzycka, dzieci: Danuta [...] (pozostałe urodziły się poza Wołyniem). W 1943 po napaści bandy ukraińskiej i spaleniu Leonówki, Piotr z Anielą i Danutą zostali wywiezieni do Niemiec na przymusowe roboty. W Niemczech urodził się syn Ignacy. Zarówno Danusia jak i Ignacy zmarły w Niemczech. Małżeństwo w 1945 roku osiedliło się w Jenkowicach, powiat Oleśnica. Piotr miał 4 braci: Bolesława, Bronisława, Eliasza (po wojnie w Kanadzie w Hamilton) oraz Ezehela i siostrę przyrodnią Jadwigę. Dziadek Piotra - Eliasz (ż.Julia Sewruk) miał dwóch braci: Józefa i Kajetana.

34.

URBANOWICZStefan (jeżeli s.Kajetana to żona Józefa Kotowska, a jeżeli s.Józefa to żona Jadwiga Bagińska), wdowiec, dzieci: Czesław, Anastazja, Apolonia, Mieczysław.

35.

ŁOŚIN., wdowa, syn Czesław (zob.niżej), córka IN.

ŁOŚCzesław, żona Petronela, córka Danuta. Po wojnie w Starkowie i Polanicy Zdroju, w 1958 r. wyjechali do USA.

Kolonia (kilka domów na południe od rzeczki Zabary w kierunku na Tuczyn)

36.

KURIATAIN.

37.

ŁOŚmoże: Antoni 1905-26.08.1944 (poległ w rejonie Góry Kalwarii) - s. Fabiana, żona Zofia z d. Gnitecka, dzieci: Bogusław, Archibald, Danuta.

38.

BAGIŃSKI? Stanisław s. - Kazimierza i Urszuli z d. Bronowicka, żona (śl.1886) Scholastyka z d. Urbanowicz, syn Hieronim 1900-1901. (mieszkali w Leonówce, ale nie wiadomo w którym domu)

39.

BAGIŃSKIIN.

Ok. dziesięciu rodzin mieszkających na obrzeżach wioski, w tym:

40.

PROKOPOWICZdzieci Aleksandra 1893-1931 (s.Władysława i Honoraty z d. Urbanowicz) i Dionizy 1900-1932 z d. Urbanowicz - c. Seweryna i Anieli z d. Kuczyńska: Bronisława 20.08.1920, Stanisław 1923, Kazimierz 22.08.1928. Mieli gospodarstwo na obrzeżach 1 km od Żalanki. Dzieci je przejęły w 1941r. bo było wydzierżawione po śmierci rodziców.

41.

PROKOPOWICZZygmunt 1903-1946 - s. Władysława 1861 (s.Tomasza i Joanny z d. Kopij) i Honoraty 1868 z d. Urbanowicz, żona IN z d. Urbanowicz - c. Seweryna, dzieci: Regina 1929-1946 i Mieczysław 1943. Rodzeństwo Zygmunta to: Piotr 1886, Stefan 1887, Józefa 1891, Aleksander, Władysława 1901, Paulina (po m. Bitner).

42.

PAŚNIEWSKAIN., żona Anna 1908, 4 dzieci, w tym Eugeniusz 1928-1943.

43.

KOŚCIELNYIN.

44.

BEDNAREKIN.

Nie wiadomo gdzie mieszkali w Leonówce.

45.

KAMIŃSKIJan, żona IN., dzieci IN.

46.

ŁÓJFranciszek, żona Jolanta z d. Bagińska, syn Jan 1933. Franciszek zabrany był na roboty do Niemiec, po wojnie: w Starkowie k/ Polanicy, a Jolanta z synem w Kłodzku.

47.

RUDNICKIIN., przynajmniej jeden syn Grzegorz +1943. Mogli nie mieszkać w Leonówce.

48.

ŚWIERCZYŃSKIMarian 1932-1943 - sierota (nie wiadomo z kim mieszkał, zginął podczas napadu Ukraińców).
49.URBANOWICZFerdynand, żona Wiktoria z d. Majewska, synowie: Franciszek i Michał.

URBANOWICZMichał 28.09.1895 (*Sieniawa), żona Zofia z d.? - c. Jana i Marii, dzieci; Ludwik, Janina, Helena 1928, Zdzisław 13.11.1930.

50.

URBANOWICZGracjan, żona Maria z rodziną, dzieci: Władysława, Halina. Siostra Gracjana - Wiktoria (po m.Likiewicz), mieszkała z rodziną w Białym Brzegu.

51.

URBANOWICZBenigna z d. Misiewicz, wdowa (śl.1896) po Kazimierzu - s. Eliasza i Julii z d. Sewruk.

52.

URBANOWICZEljasz - (Wiktor Urbanowicz był jego stryjecznym bratem - umieszczony w pamiętniku Anieli - żony Seweryna).

53.

URBANOWICZWiktoria 1902 - c. Hipolita, synowie: Witold 1928 i Franciszek 1929. Wiktoria miała dzieci z Kazimierzem Wabiszczewiczem, który wyjechał w 1929r. do Argentyny, gdzie po jakimś czasie słuch po nim zaginął. Nie mieli ślubu. Nie wiadomo u kogo mieszkali. Ich potomkowie mieszkają koło Gryfina.

54.

ŚNIECHOWSKIAntoni - s. Fabiana i Wiktorii z d. Przełucka (w Śnieżkowie), żona (śl.1911) Waleria 1888 z d. Polikowska (z poz. 59), dzieci: Władysław 1919.

55.

MISIEWICZMikołaj 1900 - s. Łukasza i Ludwiki z d. Bagińska, sołtys wsi Leonówka, żona (śl.1925) Anna 1905 z d. Królikiewicz (zapewne c.Antoniego i Leonardy z d. Łukomska), dzieci: Witold, Romualda, Ludwika 1931, Danuta 1939, Zygmunt 1928-1943.

56.

KRAUZERoman 1908-1944 - s. Karola i Cezaryny z d. Misiewicz, żona Wincentyna 1914-1980 z d. Urbanowicz, dzieci: Janusz 1935, Halina 1936, Genowefa 1938-1944, Lila 1940, Zofia 1943-1944. Po napaści banderowców i spaleniu Leonówki zostali wywiezieni do Niemiec. W lagrach w Kauschitz zmarł Roman i jego dwie córki: Genowefa i Zofia. Po wojnie w Opolu.

57.

ORZECHOWSKITomasz 1.01.1899-29.09.1971 - s. Feliksa i Michaliny z d. Chumicka, żona Anna 1.11.1902-26.07.1998 z d. Reszczyńska - c. Fulgentego i Urszuli z d. Tuczńska z Urszulina, dzieci: Stanisława 11.1928 (Żygadło), Irena 14.03.1934 (Stupnicka), Danuta 28.03.1935 (Michalska). Rodzina wywieziona na przymusowe roboty do Chemnitz. Po wojnie w Sieciejowie i Żarach woj. lubuskie. Tomasz miał brata o imieniu Zechil 1902-1903 (żył tylko pół roku). Rodzeństwo Feliksa (s.Józefa 1826-1900 i Anieli z d. Kownacka) to: Bazyli, Feliksa, Honorata i Weronika.

58.

ORZECHOWSKIFelicjan 1899 - s. Bazylego i Petroneli z d. Reszczyńska, żona Elżbieta 1908 z d. Majewska - c. Stanisława i Teofili z d. Bagińska, dzieci: Maria 1929, Hanna 1932. Po wojnie w powiecie tureckim gm. Dobra.

59.

POLIKOWSKAAniela z d. Bagińska, wdowa po Tomaszu +1934 - s. Józefa i Marii z d. Łoś, dzieci: Zygmunt 1876, Stanisława 1881 (śl.1901, m.Franciszek Łoś - s. Adama i Emilii z d. Urbanowicz), Waleria 1888 (Śniechowska, w poz. 62), Adam (w poz. 6), Cezara, Karolina.

60.

ZELISKOAntoni 1905 - s. Adolfa i Kornelii z d. Wąsowska, żona Maria 1916 z d. Bagińska, dzieci: Zygmunt 1938, Józef 1939. Babcia Zofia 1880 Bagińska z d. Orzechowska. W 1943 wywiezieni na roboty przymusowe do Chemnitz. W 1945 osiedlili się w powiecie nowosolskim. Rodzeństwo Antoniego mieszkało w Sobówce.

61.

MAJEWSKIIN.
Uzupełnienia mile widziane. Objaśnienie: rok w barwie: niebieskiej - śmierć z rąk bandytów ukraińskich (w tym tzw. "upa").
Osoby zainteresowane miejscowością / udostępniające informacje:

FORMULARZ zgłoszenia rodziny i uzupełnienia danych

L.p.

Informacje

1.

Halina Frejusz[luty 2005] dot. Krauze, Urbanowicz, Misiewicz, [listopad 2007] uzup. poz. 56.halina_frejusz(a)poczta.onet.pl

2.

Stanisław Marciniak[2005] dot. Królikiewicz, Urbanowicz, [sierpień 2008] obszerny wstęp oraz mapkastanmarc(a)sympatico.ca

3.

Piotr[2005] dot. Reszczyńskipr78(a)interia.pl
4.Leonard Urbanowicz[kwiecień 2006] poz. 1-53. z opracowania Stanisława Marciniaka, po wojnie zamieszkałego w Kanadzie, a potomka Kajetana Urbanowicza.(autor zmarł)
5.Lilianna Dziwik[lipiec 2006] uzup. poz. 33.lilianna(a)nrs.pl
6.Grzegorz Polikowski[wrzesień 2006] poz. 59g.polik(a)wp.pl
7.Andrzej Domalewski[grudzień 2006] poz. 22 - korekta położenia miejscowości.ad_7(a)tlen.pl
8.Robert Mrozek[wrzesień 2007] uzup. poz. 32.mkrobek(a)gmail.com
9.Magdalena Cwajna[sierpień 2008] uzup. poz. 22. Jestem córką Aldony - najmłodszej córki Józefa i Haliny. Szukam informacji o rodzinie Adama Domalewskiego.Madii(a)poczta.onet.pl
10.Stanisława Jurgiel[luty 2009] uzup. poz. 14.stasia115(a)poczta.pl
11.Roman Zelisko[luty 2009] poz. 60 na podst. relacji Jana Zelisko. Uwaga do strony: błędna nazwa miejscowości Neonówka.roman-ns(a)o2.pl
12.Halina Duczkowska[marzec 2011] uzup. poz. 49.reklama(a)duczkowska.pl
13.Renata Zapalska[lipiec 2011] poz. 57. z pamiętnika Anny Orzechowskiej.renata.zapa(a)yahoo.ca
14.Krzysztof Kołwzan[marzec 2012] poz. 54, uzup. poz. 59.kolwzan(a)o2.pl
15.Aleksandra Wrzoswnuczka Mikołaja. [lipiec 2013] poz. 55. Szukam osób spokrewnionych z rodziną Misiewiczów.alexandra1(a)op.pl
16.Adam Łój[lipiec 2013] uzup. poz. 46.adamloj(a)tlen.pl
17.Bartłomiej Filipek[listopad 2014] korekta i uzup. poz. 10.jfarmer1(a)wp.pl
18.Wanda Kmieć[październik 2015] uzup. poz. 32. [styczeń 2016] uzup. poz. 55.wsawicka140(a)interia.pl
19.Karolina Kuc[listopad 2015] poz. 58.karolina.kuc26(a)gmail.com
20.Jolanta Mączka-Siejaz d. Kownacka, wnuczka Hieronima. [marzec 2019] uzup. poz. 13 (dod. uzup. Red.) i 25. z relacji Marii Królak z d. Kownackiej, córki Hieronima.a_maczka(a)wp.pl

W pierwszych dniach sierpnia 1943 roku 100 osobowa banda upowców napadła na wieś i wymordowała prawie wszystkich mieszkańców około 150 osób i spaliła całą wieś, oraz koczujących obok wsi mieszkańców Kudranki.
Informacje źródłowe: Relacje Reszczyńskiego Jana, Bagińskiego Jana, Cybulska Genowefa, Reszczyńskiego Wacława Zbiory p. Siemaszków. Relacja Bagiński Franciszek Zbiory Józefa Marciniaka w Warszawie. Powiat Kostopol (cz. 4), Na Rubieży 1995 nr 2 (12)

*Babiszkiewicz Antoni (nr.5) podczas pobytu na robotach w Helbingsdorf koło Freibergu za to że narzekał na ciągły głód został zamknięty w pustym baraku. Po kilku dniach, gdy rodzina uprosiła Niemców aby go wypuścić, znaleziono go w połowie zjedzonego przez szczury.

Materiał gromadzony od lutego 2005 r. Data powstania strony: kwiecień 2006 r., ostatnia edycja: marzec 2019 r.

inne strony O KRESACH