Wołyń - Malinów

1.	RYBA	Ludwik 1890, kierownikiem w tartaku,.żona Anna 1900 z d. Szlachcic, dzieci: Jan, Helena 1922, Genowefa, Michalina 1925, Stefania 1926, Tadeusz 1931, Zygmunt 1932, Aniela 1936, Zuzanna 1937, Józef 1943. Rodzina przeprowadziła się tu przed 1932 r. Mieszkali tu do przesiedlenia w 1945r.
2.	PRUSIK	Józef, gajowy w Nadleśnictwie Malinów w latach 1925-1945, żona: Barbara, dzieci: Zofia, Kazimierz, Stanisław, (po wojnie Teresa i Franciszek). Józef służył i był przewodnikiem po bezdrożach leśnych dla Wojska Polskiego, Armii Niemieckiej i Armii Czerwonej. Rodzina w wyniku donosów w roku: 1944 miała być wywieziona przez Rosjan na Syberię, ale wykupiona przez miejscową ludność za złoto, ocalała i pozostała w Malinowie. W czerwcu 1945 r. zostali przez Jampol do Opola deportowani na Ziemie Odzyskane. Na stałe zamieszkali we wsi Jasiona, pow. Brzeg.
3.	JASIŃSKI	Stanisław, pracownik tartaku d/s eksploatacji i transportu, żona Bronisława z d. Adaszyńska, dzieci: Weronika, Ewelina, Łucja, Władysław, Maria i Feliksa (wszystkie tu ur.).
4.	FEDOROWSKI	IN., pracownik tartaku, z rodziną.
5.	GORDZIELEWSKI	IN., pracownik tartaku, z rodziną.
6.	KUKOROWSKI	Marian 1914- 2010 - s. Franciszka i Magdaleny, pracownik tartaku, żona Zofia.1916- 2006 (+Świebodzin) z d. Wróblewska, syn Waldemar 1941-2009 (*Krzemieniec) [...]. Po wojnie w Poznaniu.
7.	STYCHAŃSKI	IN., pracownik tartaku, z rodziną.
8.	PACHNUT	IN., Ukrainiec, pracownik nadleśnictwa, z rodziną.
9	BORKOWSKI	Tadeusz 28.06.1913-9.04.1940 (Jaski k.Radzynia Podl.-Katyń) - s. Aleksandra i Bronisławy z d. Włoszka, porucznik rezerwy, kancelista w Nadleśnictwie Suraż, żona (śl.Wiśniowiec-maj.Łozy 14.04.1936) Danuta Irena z d. Głazowska, dzieci: Wanda 10.01.1937, Halina 19.05.1939. Tadeusz we wrześniu '39 dostał się do niewoli sowieckiej, wieziony w Szepietówce, potem w Kozielsku.
Brak więcej informacji. Proszę Państwa o pomoc w uzupełnianiu wykazu.

Józef Prusik przybył na Wołyń z okolic Nidzicy (Prusy). Był wysokiej klasy specjalistą w dziedzinie szkółkarstwa, zalesiania i eksploatacji lasów oraz pszczelarstwa. Posiadał bardzo dużą pasiekę, jedną z największych w pow. krzemienieckim. W okresie wojny był partyzanckim zwiadowcą. Służył pomocą i doradztwem dla Dowódcy Partyzanckiej Brygady Dywersyjnej: Generała-Majora Sydora Artemowycza Kowpaka. Organizował i budował bazy wypadowe dla oddziałów partyzanckich działających na Wołyniu w dorzeczach rzek: Styru, Ikwy, Prypeci i Horynia. Dywersyjna działalność (dywersja) tej brygady partyzanckiej polegała na niszczycielskich akcjach przeprowadzanych na terytoriach zajętych przez wroga, których celem było uniemożliwienie transportu, unieruchamianie fabryk, odwracanie uwagi nieprzyjaciela od głównej akcji bojowej, dezorganizacji zaplecza itp. Lasy w pow. krzemienieckim w okolicach miasteczka Szumsk i lasy w przyściennym pow. zdołbunowskim stanowiły bezpieczną bazę wypadową dla oddziałów partyzanckich. Właśnie stąd Generał-Major Kowpak organizował słynne rajdy bojowe dywersyjne liczące 10 tysięcy kilometrów drogami na tyłach wroga, a m.in. na całą Ukrainę, do Polski i na Białoruś oraz w Karpaty: do Basarabii, Słowacji, Rumunii i Czech. Brygada Partyzancka Kowpaka zakończyła swoje działania pod Pragą w Czechach. Następnie partyzanci z tej brygady zostali w m-cu: maju 1945 r. wcieleni w szeregi Armii Czerwonej i wysłani transportem kolejowym na front wschodni do Mandżurii, aby walczyć przeciw Japończykom. Wrócili do swoich Ojczyzn, tzn. na Ukrainę i do Polski dopiero na wiosnę 1947 r.