kolonia

PERESIEKI

gmina Ludwipol, powiat Kostopol, woj. wołyńskie
parafia Potasznia


Opracowywane w okolicy:
Rudnia Potasznia, Siwki, Pypło, Onyń, Przerytka,

A B C D E-F G H I J K L-Ł M N O P R S-Ś T U W Z-Ż


Osiedle Peresieki (Przesieki), powstało na początku XIX w. jako polskie, typowo puszczańskie, założone przez rodzinę Kuriatów. Podany spis mieszkańców jest niepełny, gdyż wg spisu ludności z 1921 r. było tam 10 zagród z 49 mieszkańcami, w tym 1 rodzina ukraińska (4 osoby). W 1945 r. w Peresiekach znajdowało się 20 polskich zagród. Była to kolonia sołecka z kolonią Onyń. Najbliższa szkoła 4-klasowa znajdowała się w Antolinie oddalonym 2 km, a parafia znajdowała się w Potaszni - 4 km.

WYKAZ GOSPODARSTW, stan w 1939 r. (najdalej do 1945 r.)

1.

KURIATA

Franciszek, żona Anna, dzieci: Florian, Janina, Karolina, Antonina.

2.

KURIATAJan, żona Teofila, dzieci: Zygmunt, Roman, Renata.

3.

KURIATAFranciszek, żona Adela, synowie: Leon, Czesław, Edward i Zygmunt.

4.

KURIATATomasz, żona Paulina. Syn Czesław i córka IN.

5.

KURIATAFranciszek (zginął) - s. Józefa (Józef to s. Jana i Marianny z Bagińskich) i Teresy z d. Lech, żona Aniela 1884 z d. Bielak - c. Mikołaja i Anny z d. Lech, dzieci: Felicjan 1914, Leontyna (zmarła), Alfred, Hieronim 1925, Hieronima 1925, Rozalia. Po wojnie na Dolnym Śląsku.

6.

KURIATA

Kacper (zginął) - s. Józefa i Teresy z d. Lech, żona Kamila 1885, dzieci: Paulina, Filomena, Romanina, Władysława, Roman, Hieronima, Klementyna. Pozostałe rodzeństwo Kacpra i Franciszka (z poz.5) to: Adam (ż.Antonina z d.Kuriata), Karol (ż.Aniela Skokowska), Jan (poz.7), Franciszka, Aniela.

7.

KURIATA

Jan - s. Józefa i Teresy z d. Lech, żona Kamila z d. Nieżyńska. Bezdzietni.

8.

OMELCZUK

Terenty (Tereszko - Ukrainiec), żona Teofila (Polka), córki: Janina i Leokadia.

9.

SKOCZKA

Jan, żona Ewa i 3 dzieci IN.

10.

KURIATAAnna, wdowa, dzieci: Teofila, Karolina, Antonina, Florian.

11.

KURIATAFranciszek, żona Ewa z d. Bronowicka, dzieci: Klemens, Rozalia, Stanisław, Feliks, Klementyna, Janina, Apolonia, Adam, Rafalina. Franciszek był bratem Tomasza (poz. 4.). Po wojnie zostali wszyscy przesiedleni na ziemie odzyskane koło Wrocławia (Franciszek z rodziną do wsi Kadłub powiat Środa Śl., a Tomasz do wsi Brodne powiat Środa Śl., a następnie w Pieszycach koło Dzierżoniowa)

12.

KURIATAPiotr, żona Karolina, dzieci: Jan, Leontyna, Wiktoria, Adam.

13.

MORAWSKIWalenty, żona Rafalina z d. Łukomska - c. Dionizego i Teofili za Starej Huty, syn Tadeusz 1939
(IN - imię nieznane)
Osoby zainteresowane miejscowością / udostępniające informacje:

FORMULARZ zgłoszenia rodziny i uzupełnienia danych

L.p.

Informacje

1.

Lucyna Pokora[styczeń 2007] poz. 4 (uzupełnienie) i 11.virtual-basic(a)o2.pl

2.

Anna Kuriata[luty 2008] poz. 12 - na podstawie opowiadań babci Adeli. Wnuczka Adeli Morawskiej i Jana Kuriaty.Kurciaczek(a)wp.pl

3.

Leszek Rześniowiecki[luty 2009] uzup. w poz. 1, 2, 6.lrzesniowiecki(a)gmail.com

4.

Marta Filipek[maj 2009] uzup. w poz. 5 i 6. Jestem prawnuczką Franciszka Kuriatyspicy(a)o2.pl

5.

Andrzej Mielcarek[maj 2009] poz. 13 oraz uzup. w poz. 6 dzięki "Wykazom osób z akt parafialnych..." -opr. ks. W.W. Żurek.Strony o Wołyniu

W wyniku zagrożenia ukraińskiego osiedle to było czasowo opuszczone przez mieszkańców od wiosny 1943 r. do stycznia 1944 r. W dniach 16-22 grudnia 1943 r. Peresieki były ostatnim miejscem postoju oddziału AK ,,Bomby-Wujka" na Zasłuczu, skąd po podstępnym porwaniu przez NKWD dowództwa tego oddziału z kpt. Władysławem Kochańskim, batalion przebił się pod Kowel i w styczniu 1944 r. wszedł w skład 27 Woł. DP AK.

W styczniu 1944 r. po zajęciu Zasłucza przez wojska radzieckie, mieszkańcy powrócili do swych zdewastowanych zagród w Peresiekach i przetrwali tam do lata 1945 r., kiedy to w sposób zorganizowany zostali ewakuowani na Dolny Śląsk. Obecnie po kolonii nie ma żadnego śladu.

Źródło: Wykaz mieszkańców w poz. 1-10 sporządziła Józefa Felińska-Marciniak, na podst. Felicjana KURIATY, byłego mieszkańca kol. Peresieki. Warszawa, lipiec 2000 r. Opracowanie: Cz. Piotrowski ,,Zasłucze ...", Warszawa 2002. Wersja komputerowa Zygmunt Sinicki, kontynuacja Andrzej Mielcarek.


Data powstania strony: marzec 2004 r., ostatnia edycja: wrzesień 2011 r.