Kolonia Stydyńska zamieszkana była przez Niemców których wysiedlono do Rzeszy w styczniu 1940 r. Domy rozszabrowali sąsiedzi Ukraińcy ze Stydynia Wielkiego. Projekt WYKAZU GOSPODARSTW, stan w około 1939 r.
| |||||||||||||||||||||||||||
. Na opustoszałe gospodarstwa Sowieci przesiedlili mieszkańców strefy przygranicznej. Cała kolonia została zasiedlona wysiedleńcami z rejonu Dynowa nad rz. San, tak Polakami jak i Ukraińcami. Po wybuchu wojny niemiecko- sowieckiej kilka rodzin zdecydowało się na powrót do Bartkówki, większość jednak pozostała, gdyż wieści z samej Bartkówki nie sprzyjały powrotowi - ich domy rozebrano. Nie mając rodzin, ani żadnych przyjaciół w okolicy, nie mieli gdzie uciekać, a sąsiedzi Ukraińcy obiecywali im ochronę. Tak wysiedleńcy mimo śmiertelnego zagrożenia dotrwali do 9 VI 1943 r. W ten dzień do Kol. Mydzkiej i Kol. Stydyńskiej przybyła samoobrona z Huty Stepańskiej w celu zabrania do siebie wszystkich Polaków, gdyż czas ich był już policzony. Banderowcy jednak bez większego trudu rozbili około 30 osobowy oddział Hucian, zmuszając go do odwrotu. W czasie ataku banderowcy podpalili kilka domów, następnie zgromadzono wszystkich złapanych Polaków, posadzono na wozy i wywieziono na miejscowy cmentarz ewangelicki gdzie rozstrzelano. Polacy w swoich relacjach podkreślają że najbardziej aktywnymi katami byli przesiedleni z Polakami Ukraińcy z Pałchowej k. Dubiecka. W kościele w Bartkówce znajduje się tablica pamiątkowa wymieniająca wszystkich zamordowanych na Wołyniu mieszkańców kolonii - 122 osoby, w tym 48 mężczyzn, 36 kobiety i 38 dzieci. Nazwiska tych rodzin: Hadam, Bujdasz, Duć, Marszałek, Mudryk, Paszko. Data powstania strony: kwiecień 2013 r., ostatnia edycja: październik 2013 r. |