Wołyń - Usickie Budki

kolonia

USICKIE BUDKI

gromada Usicze, gmina Torczyn, powiat Łuck, woj. wołyńskie
parafia Torczyn

Opracowywane w okolicy:
Litwa, Zamogile, Usicze, Puhaczówka, Gródek, Aleksandrówka, Wsiewołodówka, Antonówka,

A B C D E-F G H I J K L-Ł M N O P R S-Ś T U W Z-Ż

Tu jest mapka lecz Twoja przeglądarka nie akceptuje ramek

„Usickie Budki, chutor, pow. Łuck, gm. Torczyn, 16 w. od Łucka, 88 dm., 554 mk." - Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego z 1902r., tom XV część I i II.
W kolonii Budki Usickie była 4 - klasowa szkoła, oddział "Strzelca", którego komendantem był Władysław Łaskarzewski oraz orkiestra zdominowana przez Garczyńskich.

Projekt WYKAZU GOSPODARSTW, stan w około 1939 r. (uporządkowany alfabetycznie w styczniu 2008 r.)

1.	BEIER	Ludwig 1875 (*Janopol), żona Emilia 1879, synowie: Gustaw 1905 (poniżej), Leonard 1909, Karol.
	BEIER	Gustaw, żona Elżbieta z d. Stachowska, synowie: Edmund 1930 i IN.
2.	BEREZOWSKI	Szczepan - s. Ignacego, żona Zofia 1907 z d. Lisowska - c. Józefa i Antoniny z d. Łaskarzewska, dzieci: Tadeusz 1929, Regina 1932.
3.	BEREZOWSKI	Antoni, żona Paulina Firlej, dzieci: Janina - c. Antoniego z pierwszego małżeństwa, Celina i Zygmunt.
4.	DOBILEWICZ	IN. (Dubilewicz?)
5.	GARCZYŃSKI	Antoni, żona Ludwika 1902 z d. Tybulewicz - c. Piotra i Anieli, córka Leokadia 1931.
6.	GARCZYŃSKI	Konstanty, żona Józefa z d. Pogonowska, dzieci: Franciszka 12.04.1892 (m.Marek Hyrycz z Usicz), Dominik, Jan, Julian, Bronisław, Paulina (Jaworska w Zamogilach), Ludwika (wyszła za Muszczyńskiego z Zaborola), Klementyna (po m.Łaskarzewska), Antonina (po m.Kostecka).
7.	HYRYCZ	Jan ~1884-1943 - s. Wojciecha i Leontyny z d. Siedlecka, żona (śl.1912) Antonina z d. Traczewska - c. Konstantego i Marii z d. Bogacka, dzieci: Władysław, Franciszka 1914-1938 (zapalenie płuc), Leontyna +1943 (po m. Kieleres), Helena, Bronisław 1920, Wacława 1922 (m.Mieczysław Medyński - s.Demiana), Jadwiga 1924 (m.Mikołaj Tybulewicz 1910), Mirosław 1926, Czesław 1927, Halina, Teresa 1930.
8.	HYRYCZ	IN.
9.	HYRYCZ	Bronisław 1906 - s. Antoniego i Marii z d. Frydrych, żona (śl.1930) Zuzanna z d. Wolak - c. Michała i Katarzyny z d. Kozłowska (poz. 21), syn Stanisław Józef 1931. Po wojnie Tucuman w Argentynie. V.n.: Hirycz, Hyricz.
10.	KONOPKO	Dionizy, żona Władysława, dzieci: Edmund i Irena. Po wojnie koło Koszalina.
11.	KOSTECKI	Walerian 1911-1955, żona Genowefa z d. Garczyńska 1924-1964. Po wojnie w Werbkowicach.
12.	KRUPIŃSKI	IN.
13.	ŁASKARZEWSKI	Bolesław 1917 - s. Józefa i Klementyny z d. Garczyńska, żona Józefa z d. Gołębiowska, syn Antoni Wiesław (strona genealogiczna)
14.	POGONOWSKI	Władysław 1852 - s. Ignacy i Franciszka z d. Omańska, wdowiec po Marii z d. Hyrycz, dzieci: Elżbieta (Korzeniowska, w p.28), Franciszka 1891 (Wudarska, w Dmitrówce), Stefan 1892, Piotr 1893 (w Dmitrówce), Wacława (Wiktoria) 1907, Maria 1910. Po wojnie mieszkali w Malborku. Piotr mieszkał w Chostynnem.
15.	SAWICKI	IN.
16.	SAWICKI	Kazimierz 12.01.1912, żona Wiktoria 24.12.1913 z d. Łaskarzewska, dzieci: Teresa, Józef, Sławomir
17.	SŁUPSKI	IN. (Dionizy, albo Wojciech?)
18.	STAROŚCIAK	Józef 1896-1940? (Brzostkowo k/ Buska Zdroju), żona (śl.1917, Torczyn) Stanisława 1893 z d. Dąbrowska*, dzieci: Bronisława 1920, Genowefa 1922, Gerard 1924, Wacław 1925, Regina 1927, Łucja 1928, Ryszard 1931. Józef pomieszkiwał też w Łucku, zaginął w 1940 roku po zabraniu go z domu przez NKWD.
19.	MARUSZAK	Józef 14.03.1911, żona (śl.4.02.1940) Leokadia 25.03.1920 z d. Dzałba. z Czechowszczyzny.
20.	WĄSOWICZ	Konstanty, żona Michalina z d. Berezowska, dzieci: Józefa i Jan.
21.	WOLAK	Michał (Solec, Gub.Kielecka) - s. Sebastiana i Katarzyny z d. Wordzała* (Werzała, Werzałob), żona Katarzyna z d. Kozłowska, dzieci (Beheń): Barbara 1907 (Markiewicz, poz.33), Tadeusz 1909 (poniżej), Zuzanna 1911 (Hyrycz*, poz.9). Wcześniej mieszkali w Beheniu.
	WOLAK	Tadeusz, żona (śl.1938) Wiktoria 1912 z d. Mroczkowska - c. Józefa, dzieci: Anna (tu zmarła), Maria, Andrzej, Teresa. Po wojnie w Boruii Kościelnej k/Nowego Tomyśla.
22.	MYŚLIŃSKI	IN., córka Elżbieta po ślubie mieszkała w Chrobrowie.
23.	BUJALSKI	Tadeusz ~1891-1961 (Szczecin) - s. Stefana (~1850-1927 s. Leona 1823 i Katarzyny z d. Hulanicka) i Franciszki z d. Krzyżanowska* (~1850-1928), żona Jadwiga z d. Skibińska 1892-1938 - pochowana w Torczynie; dzieci: Cyryl, Eugenia 1916-1985 - pochowana k/ Łodzi. Rodzeństwo Tadeusza to: Leon, Eustacha, Cyryl (ks., zamordowany w 1919r. w Czercze), Elżbieta. Stefana rodzeństwo to: Antonina, Józefa, Marian, a rodzeństwo jego ojca Leona (Leon to s. Piotra 1789 i Ludwiki z d. Jasnogórska) to Klemens Jan, Róża, Józef i Jan.
24.	BUJALSKI	Cyryl ~1913-12.02.1944 (rozstrzelany w więzieniu w Łucku), żona Krystyna 23.05.1922-21.09.1998 (Werbiczno-Gliwice, pochowana w Bytomiu)
25.	GARCZYŃSKI	Piotr, żona Józefa 1862-1946 z d. Bujalska, dzieci: Leosia i Paweł.
26.	GARCZYŃSKI	Paweł 1891-1943, przeziębił się ukrywając się w zimnej wodzie przed bandami UPA, został pochowany w Torczynie; żona Zofia 1901-1973 z d. Jendrzejewska. Paweł z Zofią prowadzili gospodarstwo rolne na Budkach Usickich. Dzieci: Bronisław 1922, Genowefa 1924-1964, Władysława 1926-1978, Franciszka 1929 i Julia 1931-1998. Po wojnie w Werbkowicach.
27.	LESZCZYŃSKI	Antoni, żona Leosia z d. Garczyńska.
28.	KORZENIOWSKI	Dominik - s. Bronisława i Karoliny z d. Słodkowska, żona (śl.1924) Elżbieta z d. Pogonowska - c. Władysława i Marii z d. Hyrycz (w p.14). Po wojnie w Malborku.
29.	KREWSKI	IN., żona Olga - ostrzegła mieszkańców przed napadem nacjonalistów ukraińskich.
30.	TYSZECKI	Antoni, żona Zofia z d. Karpińska, dzieci: Ludwika 1916, Leon, Teofil 1923, Konstanty, Czesław 1925, Józefa 1926. Teofil ukończył szkołę Strzelców w Usickich Budkach. Po wojnie w Białogardzie. W 2009 r. żyją jeszcze: Ludwika w Ostródzie i Józefa.
31.	TOKARSKI	IN.
32.	DĄBROWSKI	Rafał 1896 - s. Aleksandra i Marii z d. Łaskarzewska, żona Wilhelmina 1897 z d. Kostecka - c. Jana i Augustyny z d. Mroczkowska, dzieci: Genowefa 1925, Franciszka 1926, Mirosław 1928, Józef Aleksander 1931, Jadwiga 1934, Jan Romuald 1939.
33.	MARKIEWICZ	Andrzej, żona Barbara z d. Wolak - c. Michała i Katarzyny z d. Kozłowska (poz. 21), dzieci: Jan Ignacy 1930, Jerzy 1934, Bronisław. Po wojnie w Łodzi.
34.	TYBULEWICZ	IN. W domu mieściła się szkoła 4. klasowa.
35.	GARCZYŃSKI	Julian 1902 - s. Franciszka i Wilheminy z d. Jaworska, żona Michalina Pytkiewicz z d. Moor, dzieci Roman, Julianna 1939, po wojnie Kraków a potem Mirsk.

Brak więcej informacji. Proszę Państwa o pomoc w uzupełnianiu wykazu.

Osoby zainteresowane miejscowością / udostępniające informacje:

FORMULARZ zgłoszenia rodziny i uzupełnienia danych

L.p.

Informacje

Andrzej Kaczmarek

[marzec 2006] poz. 3.

endrju.ak(a)wp.pl

Kazimierz Hyrycz

[listopad 2006] poz. 4, 6-12, 14, 15, 17, 21,

kazimierz.hyrycz(a)gazeta.pl

Danuta Wajgel

[listopad 2006] poz. 5.

j. wajgel(a)wp.pl

Leszek Starościak

[kwiecień 2007] uzup. poz. 18.

leszekstarosciak(a)wp.pl

Edmund Beier

[lipiec 2007] poz. 1

bergatz(a)arcor.de

Henryka Brożyna

[luty 2008] poz. 2, 20, uzup. poz. 3.

henia25(a)op.pl

Janusz Juchniewicz

[luty 2008] poz. 22

jjuchniewicz(a)neostrada.pl

Ryszard Bujalski

[luty 2008] wstęp i wspomnienia. Poz. 23-32, Dot. poz.5 i 6. Uzup. poz..11. ZDJĘCIE powojenne p. Krystyny Wojciechowskiej

brysio80(a)interia.pl

Barbara Maciejewska

[listopad 2008] poz. 30 wg wiedzy uzyskanej od mojej Cioci Franciszki

barbara_maciejewska(a)op.pl

10.

Krystyna Tyszecka-Giętka

[lipiec 2009] uzup. poz. 30 z opowiadań taty

wala3.1953(a)o2.pl

11.

Andrzej Mielcarek

[lipiec 2009] uzup. poz. 30 dzięki "Wykazom osób z akt parafialnych..." -opr. ks. W.W. Żurek.

Strony o Wołyniu

12.

Agnieszka Orzechowska

[lipiec 2009] uzup. poz. 10

brak

13.

Julita Śliwińska

[luty 2011] uzup. poz. 7, informacje pochodzą od mojej babci Jadwigi Tybulewicz

julita71(a)go2.pl

14.

Artur Wodarski

[kwiecień 2011] uzup. poz. 14.

arturwodarski(a)o2.pl

15.

Zbigniew Wolak

[grudzień 2011] poz. 33, uzup. poz. 9 i 21.

wolakzbi(a)wp.pl

16.

Krzysztof Garczyński

[maj 2012] poz. 34.

kristech(a)op.pl

17.

Julianna Garczyńska

[październik 2012] poz. 35.

dbcharbaji(a)hotmail.com

18.

Izabela Nikitińska

[kwiecień 2013] poz. 19.

izabelaa(a)poczta.onet.eu

Wspomnienia Ryszarda Bujalskiego
Przed 1939 r. odwiedzałem Budki Usickie wraz z rodzicami, a bardzo często odwiedzałem Usickie Budki w latach 1940–1944, zatrzymywałem się u dziadka Tadeusza Bujalskiego i rodziny Pawła Garczyńskigo. Tu w 1943r. zdobywałem niezbędną dla mojej rodziny (mieszkającej w Łucku) żywność. Budki Usickie, to ostatnie miejsce zamieszkania Cyryla Bujalskiego z rodziną. Mieszkali tu również Garczyńscy, Kosteccy, Łaskarzewscy, Korzeniowscy, Myślińscy, Konopkowie, Sawiccy, Tyszeccy i inni.

W Usickich Budkach była zorganizowana samoobrona. Kilkunastu przeszkolonych w "Strzelcu" i w wojsku mężczyzn broniło tej kolonii przez długie dni i noce. Byli wśród obrońców Jan i Władysław Łaskarzewski - działał później w AK, będąc jednym z przedstawicieli Rządu Londyńskiego na Kraj. W niedalekim Ludwisinie wśród członów samoobrony był także Roman Siudah - żołnierz września 1939r., działacz ZWZ ps. "Sokół", po wojnie represjonowany przez system stalinowski.
W lipcu 1943r. ukraińscy nacjonaliści dokonali szeregu dalszych mordów – i tak w Budkach Usickich zamordowali Antoniego Garczyńskiego i p. Nowakowskiego; w okolicach Torczyna zamordowali jadącego wozem Albina Dąbrowskiego z Aleksandrówki; kilkanaście osób narodowości polskiej zamieszkałych w kolonii Jamki wśród nich Wincenty Rudnicki (w zamkniętej dłoni trzymał swój złoty zegarek).
Pomoc udzielona przez samoobronę z Antonówki ocaliła ludność zamieszkałą na B. U. przed rzezią. Akcją dowodził osobiście Komendant Obwodu por. Wójcik „Zgrzyt", który po odparciu napadu zaatakował w odwecie ukraińskie wsie Berezie, Litwę i Biało stok.
W uzupełnieniu moich wspomnień, red. "Wołyń Bliżej" podaje: "W lipcu 1943r. wobec zagrożenia napadem banderowców, idąca z mężem przez Budki Usickie Ukrainka Olga Krewska bardzo płakała. W tym czasie w sadzie zrywała wiśnie Klementyna Łaskarzewska. Ona wróciła jednak i płacząc zawołała: uciekajcie sąsiedzi - tam w lesie są partyzanci. Wiadomość natychmiast obiegła całą wieś i w 3 godz. wszyscy Polacy uciekli do Łucka. Dzięki tej dobrej ukraińskiej kobiecie uratowało się wiele osób, m.in. Łaskarzewscy, którzy po wojnie osiedlili się na Dolnym Śląsku oraz na Pomorzu.
Dziś we wsi jest kołchoz, gdzie mieszkają jedynie starzy ludzie - Ukraińcy z Polski, którzy po wojnie przyjechali tam z ziem południowo - wschodniej Polski. Gdy zapytamy ich skąd pochodzą? Odpowiadają „my zza Buha". Kilka lat temu mieszkała w Usickich Budkach dawna sąsiadka Polaków, Ukrainka p. Tokarska, która już nie żyje. Pamiętała nazwiska wszystkich dawnych sąsiadów i bardzo miło wspominała „przedwojenne" czasy. Wypytywała o ich losy. Ona właśnie oświadczyła, że po wojnie rozebrano polskie domostwa, a we wsi zorganizowano kołchoz. Sama wiele wycierpiała, gdyż jej mąż wrócił z wojny kaleką. Jej syn jest dziś inżynierem i mieszka w Łucku. Chociaż z Usickich Budek niewiele pozostało, ale zachował się falisty krajobraz oraz krzyż katolicki na środku wsi - bardzo dziś niziutki, na którym zawieszony jest ręcznik. Tutaj księża prawosławni święcą potrawy na Paschę. W Usickich Budkach jak dawniej szumią obecnie dorodne łany zbóż, słychać śpiew ptaków i powiew wiatru niosącego pieśń wołyńskiej ziemi. A dawni mieszkańcy trzymają w domach relikwie grudki dorodnego czarnoziemu, wspominając z czułością swoje rodzinne strony i pamiętają o modlitwach o swej dobrej sąsiadce Oldze Krewkiej."
Przejeżdżając przez BUDKI USICKIE w dniu 04.07.2006r. stwierdziłem, ze jest to umierająca osada. Tu żyli dawniej moi przodkowie, a teraz zatrzymało się życie. Przy drodze i zabudowaniach zobaczyliśmy bardzo dużo chwastów. Przejeżdżając utartą polną drogą nie spotkaliśmy żywej osoby i nie mogłem odnaleźć miejsca, gdzie kształtowały się dawne pokolenia Bujalskich. Przy tej okazji jedynie przybliżyłem i utrwaliłem sobie bliżej teren najbliższych okolic, pofalowany wzniesieniami, górkami i dolinami.

Przekazuję dodatkowe informacje o krzyżu, uzyskane od Pani Barbary Maciejewskiej.
Obecnie (2008r.) krzyż jest bardzo niski, gdyż nie miał odpowiedniego zabezpieczenia w ziemi. Drewno próchniało więc krzyż się przewracał. Co jakiś czas Ukraińcy odpiłowywali spróchniałą część, a krzyż znowu wkopywano. Na krzyżu jest tabliczka z napisem: "ufundowany w 1924r. przez Józefa Starościaka".

Ryszard Bujalski

Data powstania strony: marzec 2006 r., ostatnia edycja: październik 2012 r.